გმირთა ვარამი ანუ ლიბერ'თ'არიანელის გაჭირვება

                                                                'დერიდამ თქვა, სიკვდილი აღარ იქნებაო'

                                                                 ყოფილი წინასწარმეტყველი

საყვარელო ძმაო ბექა,

მას შემდეგ, რაც შენი წერილი "ეტალონი" http://www.tabula.ge/article-5617.html შენთვითონვე პასკვილად მოიხსენიე და ამით აკადემიურობაზე ყოველგვარ პრეტენზიაზე უარი თქვი, დასამატებელი ბევრი არაფერი დამრჩა. ნიჭიერი კაცი ხარ და პასკვილებიც გამოგდის, იმაზე რომ არაფერი ვთქვა, რომ ეგ შენი მასპინძელი ჟურნალი პერიოდულად ნეტარხსენებულ ჟურნალ 'ნიანგს' ტოლს არ უდებს ხოლმე.  ერთი პირობა კი გული დამწყდა: რომ გეთქვა, რომ საქართველოში არის ინტელექტუალის ისეთი ტიპი, რომელიც სერიოზულ ცოდნას რაიმე მიმდინარეობაზე ან მიმართულებაზე მიკერებით და ცნობილი გვარების რახა-რუხით ანაცვლებსო, დაგეთანხმდებოდი კიდევაც, ოღონდ შენს ადგილას ცოდვას არ დავიდებდი და უსამართლოდ არ დავივიწყებდი კიდევ ერთ მიმდინარეობას, საქართველოში უდავოდ მეინსტრიმულ ლიბერ'თ'არიანელობას. არ აგერიოს ლიბერტარიანელობაში, იმასთან საერთო ამ ექსკლუზიურად ქართულ ლიბერ'თ'არიანელობას დაახლოებით იმდენივე აქვს, რამდენიც თანამედროვე ქართულ მართლმადიდებლობას - მართლმადიდებლობასთან კერძოდ და ქრისტიანობასთან ზოგადად. ჯერ ერთი იმას ვგულისხმობ, რომ ეს ლიბერ'თ'არიანელობა რელიგიური ხასიათიასაა, ანუ რწმენის საქმე უფროა ვიდრე გონებისა და მეორეც იმას, რომ ამ რელიგიური ორგანიზაციის კანონიკურ ტექსტებს ერთი ან ორი ადამიანი თუ იცნობს, დანარჩენები კი "გადმოცემით" ქადაგებენ. ლიბერ'თ'არიანელებს სჯერათ, რომ '"მემარცხენე ინტელექტუალების" მეინსტრიმული მდგომარეობა აძლევს მათ საშუალებას იყვნენ პრიმიტიულები და ზედაპირულები და ამავდროულად თვითტკბობით დაკავდნენ' და რომ ეს 'სახიფათოა მთელი მსოფლიოსთვის'. მემარცხენეები სამყაროს მთავარი საფრთხეა, ფემინისტები, მულტიკულტურალისტები, სოციალისტები და მათთან მიტმასნილი ელემენტები ძირს უთხრიან დასავლურ ცივილიზაციას, რომელიც დაღუპვის პირას არის მისული. "ბებერი ევროპა რუსეთს დაუწვა", ვაშინგტონში შეპარულა საეჭვო წარმომავლობის მელა ბარაქ ხუსეინ ობამა და საშველი სულ არსაიდან იქნებოდა, ქვეყანას რომ არ მოვლენოდნენ ამერიკელი მეჩაიე არწივები და მათი ერთგული მოკავშირეები, ქართველი ლიბერ'თ'არიანელი გავაზები, რომლებსაც დასავლური ცივილიზაციისა და მთელი სამყაროს ფემინისტების და მულტიკულტურალისტებისაგან ხსნის მძიმე ტვირთი დაუდევთ ტიტანურ ბეჭებზე. 

ბოლო დროს შენც შეუერთდი ამ კეთილშობილ ფრინველთა კრებულს, მემარცხენეობის ქაოსში დაკარგულ 'ეტალონთა' გუნდს როგორც ქორი ისე დაედევნე და ერთი ორჯერ ძუბეხი ნისკარტიც დააწიე. ამიტომ ბოდიშს გიხდი, ამ წერილით სამყაროს ხსნისაგან ხუთიოდ წუთით თუ მოგწყვიტე. 

კაცმა რომ თქვას, თავისი ჭია ვისაც როგორ უნდა ისე გაახაროს: ზოგი, მაგალითად კვირაში ან თვეში ერთხელ რომელიმე ციხესიმაგრეში იკრიბება, შუა საუკუნეების ყაიდაზე გამოეწყობა და რაინდობანას თამაშობს. ჩვენს ლიბერ'თ'არიანელებსაც კატექონობანას თამაშში ფრიდრიჰ ავგუსტ ფონ ჰაიეკმა მოუმართოს ხელი ორთავ სოფელსა შინა. მით უმეტეს თუ ამ საქმისათვის სპონსორებსაც შოულობენ და ხელფასებსაც იღებენ. მაგრამ მათ ერთი პატარა ჭიაცა ჰყავთ, რომელიც ვერაფრით გაუხარებიათ: კომიკური ამპლუა არ აკმაყოფილებთ და ინტელექტუალურ პიესაში თამაში უნდათ. 

მართალი გითხრა, ზოგიერთებისაგან განსხვავებით, ინტელექტუალობა არც საპატიო წოდება მგონია, არც დახურული კლუბი. თუ რამე გინდა, თქვი და დაწერე, მით უმეტეს, მადლობა გამჩენს ინტერნეტიც არსებობს და სურათებიანი ჟურნალიც გაქვს სათამაშოდ.  ეს შენი ლიბერ'თ'არიანელები, რომლებსაც "მემარცხენე ინტელექტუალთა" პოპულარობა ჩემთვის გამოუცნობი მიზეზით, მოსვენებას არ აძლევს, ძილს უკარგავს და ხასიათს უშხამავს, თავიანთ "კონკურენტებს" (აი იმათ, თავიანთი "მეინსტრიმულობით" მსოფლიოს საფრთხეს რომ უქმნიან) ტრადიციული მეთოდებით ვეღარ ებრძვიან. ვერც ისე, როგორც კათოლიკური ეკლესია ცოცხზე ამხედრებულ ბოროტების ადეპტებს ებრძოდა, ვერც ისე, როგორც ცხონებული სენატორი მაკარტი გვიანდერძებდა. მაგრამ ჩვენ სხვა გზით წავალთო, თქვეს ლიბერ'თ'არიანელებმა და ინტელექტუალობის ინტელექტუალუბით დათრგუნვა განიზრახეს. ეს ამბიცია ზოგადად დასაფასებელია, მაგრამ ამათ,  სხვა რომ ვერაფერს მოახერხეს, ისე მოიქცნენ, როგორც გურული ძველი ანეკდოტიდან  - მწყერს რომ ვერაფრით მოინადირებს ბოლოს ხელს ჩაიქნევს და იტყვის: 'ჩემს თვალში მოკვდი და აწი იფრინე რამდენიც გინდაო'. შეიკრიბება ორი-სამი ნორჩი ლიბერ'თ'არანელი და იტყვის: 'აუ, ჰაიეკი რა მაგარია არა?' 'აბა, ნუ ძალიან მაგარია! ნაის!' 'და ფუკო რა ყლეა?' 'საოცარი ყლეა.' 'აბა ჰაიეკს შეხედე როგორი ულვაშები აქვს!' 'და ფუკო პოსლიკაა, ფუუ  ფუკო!' 'ხო, და მიზესი რა მაგარია?'  'უმაგრესია!' 'და ჟიჟიეკი რა სირია?' დაშ. რა თქმა უნდა, ასეთ ღრმა მეცნიერულ, როგორც ზოგიერთ წრეებში იტყვიან 'დისკურსიას' თავისი მოკრძალებული შარმი აქვს (ერთი რუსი აფიცერი ცივილიზაციას, მაგალითად, ულვაშიანი გენერლების რაოდენობით ზომადა, ახლა კრიტერიუმი ხუთვარსკვლავიანი სასტუმროების რაოდენობა გახდა). ერთი ტუსოვკის ფარგლებში, მით უმეტეს თუ თანამოაზრეებთან, უფრო სწორად თანამორწმუნეებთან გაქვს საქმე, ინტელექტუალობის ამ დონითაც იოლად გახვალ ფონს და შეიძლება პროფესორიც კი გახდე (მიხვდები, რომ ეს შენობითი ფორმა ამ შემთხვევაში არანაირად არ გგულისხმობს პრიადად შენ). მაგრამ ამ გოგონებს და ბიჭუნებს სერიოზულობაზე პრეტენზიები თუ აქვთ და თუ მართლა უნდა დაამტკიცონ, რომ ისინი, ვინც მათ მემარცხენე ინტელექტუალებში ჩაუთვლიათ, ზედაპირულნი არიან და მოდას აყოლილთა წყალობით არიან 'პოპულარულნი', ალბათ აჯობებდა ჩაეტვირთათ კინდლში რომელიმე დერიდა ან ბადიუ და ეკამათათ. მაგრამ ამას დროის დახარჯვა უნდა, არც ეს ტექსტებია მაინცა და მიანც ადვილი საკითხავი. ოღონდ დროს რომ დახარჯავ და რომ მიხვდები, რომ აზრის არგუმენტირებულად ჩამოყალიბება არ არის მაინცა და მაინც ადვილი საქმე და უაპელაციო სისულეების დაბრეხვებისაგან ცოტათი განსხვავდება, მერე შეიძლება  სულაც არ გახდე კიდევ ერთი მემარხენე ინტელექტუალი. პირიქით, შეიძლება ლიბერ'თ'არიანელიდან ლიბერტარიანელადაც გადაიქცე (გახდე ის ყრმა, რომელსაც ჩუმის ნატვრით ნატრულობს ლიბერ'თ'არიანელი, ის ბაშიაჩუკი, რომელიც ურჯულო მემარცხენეთა აბდულშაჰილებს ბეჭებზე დასცემს). მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში გაგიჩნდება ერთი პატარა მუხრუჭი, რომელიც არ მოგცემს უფლებას სვისი შრომა ტუტუცური ხელაღებით წყალში გადაყარო. ჯერ ჯერობით კი, ლიბერ'თ'არიანული ნააზრევიდან იმას ვკითხულობთ, რომ სოციალისტებს, როგორებიც არიან ობამა და ტროცკი, ჩვენი (ქართველი გადასახადების გადამხდელების) ქონების წართმევა უნდათ. 

გახსოვს, ბექა, ძველი ანეკდოტი ბრეჟნევზე და რეიგანზე? რეიგანი ეუბნება ლეონიდ ილიას ძეს, აი ჩვენთან, ამერიკაში, სიტყვის თავისუფლებაა: ნებისმიერ ამერიკელს შეუძლია დადგეს თეთრი სახსლის წინ და თქვას, ამერიკის პრეზიდენტი იდიოტიაო. ჩვენთანაც არის სიტყვის თავისუფლებაო, პასუხობს ბრეჟნევი. ნებისმიერ საბჭოთა მოქალაქეს შეუძლია გამოვიდეს წითელ მოედანზე და თქვას, რომ ამერიკის პრეზიდენტი იდიოტია. ზოგი ჩვენი ლიბერ'თ'არიანელიც ასევე იქცევა. ხმალამოღებული ებრძვის ამერიკის პრეზიდენტს სოციალისტობისათვის, უკრიტიკებს ეკონომიკურ პოლიტიკას და გულწრფელად სწუხს ამერიკელ გადასახადის გადამხდელებზე. მესმის, რომ ის, რაც ამერიკაში ხდება, მთელი მსოფლიოსათვის ძალიან მნიშვნელოვანია, ქართველი გადასახადის გადამხდელის სოლიდარობისაც მესმის ამერიკელი გადასახადის გადამხდელის მიმართ. მაგრამ იგივე ლიბერ'თ'არიანელს არ გაახსენდება ქართველი გადასახადების გადამხდელი, როდესაც, მაგ. საქართველოს მთავრობა ტუვალუს მისცემს ფინანსურ დახმარებას, თან ისე ეფექტურად, რომ ეს ტუვალუ ბოლო-ბოლო აფხაზეთის დამოუკიდებლობას აღიარებს. არც მაშინ გაიხსენებს ქართველ გადასახადის გადამხდელს, როდესაც წინასაარჩევნოდ მმართველი პარტია უხვად გასცემს სხვადასხვა სახის დახმარებებს კბილის პროტეზის ჩასმით დაწყებული სახურავის რემონტით დამთავრებული. ლიბერ'თ'არიანული ლოგიკით, ობამა რატომღაც სოციალისტია, საქართველოს მთავრობა კი, რომელიც სოციალურ დახმარებაზე პროცენტულად ბევრად მეტს ხარჯავს ვიდრე ამერიკის მთავრობა და ამ ხარჯების არა თუ შემცირებას, გაზრდასაც აპირებს, მემარჯვენე. მე ამ ლოგიკას ვერაფრით მივხვდი, შენ კი პასუხი უკეთ გეცოდინება და მერე, თუ არ დაგეზარა მომიყევი. 

დავშთები მარად და ყველგან შენი მეგობარი